تشخیصی آنسفالیت خودایمنی
آنسفالیت خودایمنی نوعی التهاب مغزی است که به دلیل واکنش غیرطبیعی سیستم ایمنی علیه سلول‌های عصبی رخ می‌دهد. این بیماری می‌تواند با علائمی مانند تشنج، اختلالات شناختی، تغییرات رفتاری ناگهانی، دیس‌اتونومی و در موارد شدید، کما همراه باشد. به دلیل همپوشانی علائم آن با بیماری‌هایی مانند انسفالیت عفونی، اسکیزوفرنی و دمانس، تشخیص دقیق این بیماری همواره یک چالش جدی محسوب می‌شود.
پنل تشخیصی آنسفالیت خودایمنی در آزمایشگاه به آزما نوين، با شناسایی آنتی‌بادی‌های اختصاصی در خون و مایع مغزی-نخاعی (CSF)، یک ابزار قدرتمند برای افتراق این بیماری از سایر اختلالات عصبی محسوب می‌شود.
اهمیت و ضرورت انجام آزمایش آنسفالیت خودایمنی
تشخیص افتراقی دقیق: افتراق میان آنسفالیت خودایمنی، آنسفالیت عفونی و سایر بیماری‌های سیستم عصبی مرکزی راهنمای درمان مؤثر: کمک به انتخاب روش‌های درمانی مناسب مانند درمان ایمونوتراپی پیشگیری از آسیب‌های جبران‌ناپذیر مغزی: شناسایی زودهنگام بیماری برای جلوگیری از تخریب نورونی پایش روند درمان: ارزیابی پاسخ بیمار به درمان‌های تعدیل‌کننده سیستم ایمنی
آنتی‌بادی‌های مورد بررسی در پنل آنسفالیت خودایمنی آنتی‌بادی‌های سطح سلولی (Surface Antibodies):
NMDA receptor (NMDAR): مرتبط با تشنج و علائم روان‌پزشکی
AMPA receptor (AMPAR): تأثیر بر حافظه و تشنج‌های مقاوم به درمان
GABA-B receptor: مرتبط با اختلالات شناختی و تغییرات رفتاری
LGI1 و CASPR2: مربوط به نوروپاتی‌های محیطی و علائم عصبی
آنتی‌بادی‌های درون‌سلولی (Intracellular Antibodies):
Hu (ANNA-1) و Yo (PCA-1): نشانه سندرم پارانئوپلاستیک و نوروپاتی حسی
Ma2 (PNMA2) و Ri (ANNA-2): مرتبط با انسفالیت پارانئوپلاستیک و حرکات غیرارادی
CRMP-5 (CV2): نشانه‌ای از اختلالات حسی و انسفالیت پارانئوپلاستیک
🔹 آنتی‌بادی‌های مرتبط با کانال‌های یونی و نوروترانسمیترها:
VGKC، GAD65 و Calcium Channel Antibodies
🔹 آنتی‌بادی‌های مرتبط با بیماری‌های پارانئوپلاستیک:
Anti-AQP4: مرتبط با بیماری نورومیلیت اپتیکا (NMO)